Obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych to instrument prawny, który zapewnia pracownikom dostęp do wsparcia socjalnego w miejscu pracy. Obowiązek tworzenia ZFŚS wynika bezpośrednio z ustawy z dnia 4 marca 1994 roku o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i dotyczy określonych kategorii pracodawców, w zależności od poziomu zatrudnienia oraz formy prawnej prowadzonej działalności. W 2025 roku wysokość odpisu podstawowego na ZFŚS wynosi 2723,40 zł na pracownika zatrudnionego w normalnych warunkach, co stanowi 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej.

Kto ma obowiązek tworzenia ZFŚS

Pracodawcy zatrudniający co najmniej 50 pracowników

Pracodawcy, którzy według stanu na dzień 1 stycznia danego roku zatrudniają co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, mają bezwzględny obowiązek utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Jest to regulacja obligatoryjna, która nie wymaga żadnych dodatkowych warunków ani wniosków ze strony pracowników lub ich przedstawicieli. Przeliczenie na pełne etaty odbywa się według precyzyjnie określonych zasad przewidzianych w przepisach wykonawczych do ustawy.

Pracodawcy zatrudniający od 20 do 49 pracowników

W przypadku pracodawców zatrudniających według stanu na 1 stycznia danego roku co najmniej 20, ale mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, obowiązek tworzenia ZFŚS powstaje wyłącznie na wniosek zakładowej organizacji związkowej. Brak takiego wniosku oznacza, że pracodawca nie jest zobligowany do utworzenia funduszu, chociaż może go powołać dobrowolnie.

Jednostki budżetowe i samorządowe zakłady budżetowe

Pracodawcy prowadzący działalność w formie jednostek budżetowych oraz samorządowych zakładów budżetowych tworzą fundusz bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników. Jest to wyjątek od ogólnej zasady, który podkreśla szczególną pozycję sektora publicznego w zakresie realizacji obowiązków socjalnych wobec pracowników. Jednostki te zobowiązane są do tworzenia ZFŚS od momentu rozpoczęcia działalności.

Pracodawcy rozpoczynający działalność w trakcie roku

W przypadku pracodawców rozpoczynających działalność w trakcie roku kalendarzowego, obowiązek utworzenia ZFŚS ocenia się według stanu zatrudnienia na dzień 1 stycznia roku następnego. Oznacza to, że nowo powstały podmiot nie ma obowiązku tworzenia funduszu w pierwszym, niepełnym roku swojej działalności, chyba że przyjmie taką decyzję dobrowolnie.

Przejęcie zakładu pracy a kontynuacja obowiązku

W przypadku przejścia zakładu pracy na pracodawcę zobowiązanego do tworzenia funduszu, środki pieniężne, należności i zobowiązania funduszu pracodawcy przekazującego przejmuje fundusz pracodawcy przejmującego. Zachowana zostaje w ten sposób ciągłość realizowania obowiązków socjalnych względem przejmowanych pracowników, co stanowi istotną gwarancję ich praw nabytych. Ustawa o ZFŚS nie określa szczegółowego trybu przekazania środków, ale wskazuje na zasadę proporcjonalności do liczby przejmowanych pracowników.

Podstawy prawne obowiązku tworzenia ZFŚS

Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych

Fundamentem prawnym funkcjonowania zakładowych funduszy świadczeń socjalnych jest ustawa z dnia 4 marca 1994 roku o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Ustawa kompleksowo reguluje zarówno zasady tworzenia funduszu, jak i sposób jego finansowania oraz wykorzystania zgromadzonych środków. Została ona wielokrotnie nowelizowana, dostosowując regulacje do zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej i społecznej.

Art. 3 ustawy o ZFŚS – warunki powstania obowiązku

Artykuł 3 ustawy o ZFŚS precyzyjnie określa, którzy pracodawcy mają obowiązek tworzenia funduszu, wskazując na kryterium liczby zatrudnionych pracowników oraz formę prawną działalności. Przepis ten wyraźnie rozróżnia sytuację pracodawców z sektora publicznego i prywatnego, nakładając na te pierwsze obowiązek bezwarunkowy. Zgodnie z art. 3 ust. 1c pracodawcy zatrudniający od 20 do mniej niż 50 pracowników tworzą fundusz na wniosek zakładowej organizacji związkowej.

Art. 4 ustawy o ZFŚS – regulacje dotyczące układów i regulaminów

Artykuł 4 ustawy o ZFŚS określa szczególne przypadki, w których pracodawcy nie mają obowiązku tworzenia funduszu, pomimo spełnienia kryteriów zatrudnienia. Dotyczy to między innymi uczelni publicznych działających na podstawie przepisów o szkolnictwie wyższym oraz szkół i placówek objętych systemem oświaty w stosunku do nauczycieli podlegających przepisom Karty Nauczyciela. Przepis ten stanowi również podstawę dla wprowadzania zapisów o nietworzeniu funduszu w układach zbiorowych pracy i regulaminach wynagradzania.

Art. 5 ustawy o ZFŚS – zasady ustalania odpisu

Artykuł 5 ustawy o ZFŚS reguluje sposób tworzenia funduszu poprzez coroczny odpis podstawowy, naliczany w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Wysokość odpisu podstawowego wynosi 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej z drugiego półrocza roku poprzedzającego o dwa lata rok ustalenia odpisu. W 2025 roku maksymalna podstawa wymiaru odpisu na ZFŚS wynosi 7262,39 zł.

Kodeks pracy a obowiązki socjalne pracodawcy

Kodeks pracy w art. 94 pkt 8 nakłada na pracodawcę obowiązek zaspokajania w miarę posiadanych środków socjalnych potrzeb pracowników. Przepis ten stanowi ogólną podstawę dla prowadzenia działalności socjalnej przez pracodawców, a ustawa o ZFŚS konkretyzuje sposób realizacji tego obowiązku. W przypadku przejścia zakładu pracy stosuje się art. 23¹ Kodeksu pracy, który określa zasady sukcesji praw i obowiązków pracodawcy.

Rezygnacja z tworzenia ZFŚS

Informacja o nietworzeniu ZFŚS do 31 stycznia

Pracodawcy zatrudniający mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty muszą najpóźniej do 31 stycznia danego roku formalnie powiadomić swoich pracowników o nietworzeniu ZFŚS oraz niewypłacaniu świadczenia urlopowego. Brak przekazania takiej informacji w terminie może skutkować obowiązkiem utworzenia funduszu lub wypłacenia świadczenia urlopowego pracownikom. Informacja ta dotyczy roku bieżącego i w razie potrzeby musi być ponawiana w kolejnych latach kalendarzowych.

Układ zbiorowy pracy i regulamin wynagradzania jako podstawa rezygnacji

Pracodawcy objęci układem zbiorowym pracy lub zobowiązani do wydania regulaminu wynagradzania mogą zrezygnować z tworzenia ZFŚS lub wypłaty świadczenia urlopowego poprzez wprowadzenie odpowiednich postanowień w tych aktach wewnątrzzakładowych. Postanowienie regulaminu wynagradzania w sprawie nietworzenia ZFŚS musi być uzgodnione z przedstawicielem załogi, w przeciwnym razie jest nieskuteczne. Rezygnacja wprowadzona w regulaminie wynagradzania wchodzi w życie po upływie 2 tygodni od ogłoszenia nowego regulaminu.

Świadczenie urlopowe jako alternatywa dla ZFŚS

Pracodawcy zatrudniający według stanu na 1 stycznia danego roku mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mogą, zamiast tworzyć fundusz, wypłacać świadczenie urlopowe. Świadczenie urlopowe przysługuje pracownikowi, który w danym roku kalendarzowym wykorzystał co najmniej 14 dni kalendarzowych nieprzerwanego urlopu wypoczynkowego. Jest to forma uproszczona realizacji obowiązków socjalnych pracodawcy, szczególnie wygodna dla mniejszych firm.

Odpisy na ZFŚS i ich kalkulacja

Odpis podstawowy na ZFŚS – wysokość i zasady naliczania

W 2025 roku odpis podstawowy na ZFŚS wynosi 2723,40 zł na jednego zatrudnionego w normalnych warunkach pracy, co stanowi 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej. Dla pracownika pracującego w szczególnych warunkach lub w pracy o szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów o emeryturach pomostowych odpis wynosi 3631,20 zł (50% przeciętnego wynagrodzenia). Dla pracowników młodocianych odpis jest różnicowany w zależności od roku nauki: w I roku nauki 363,12 zł (5%), w II roku nauki 435,74 zł (6%), w III roku nauki 508,37 zł (7%).

Zwiększenie odpisu na ZFŚS – kiedy przysługuje

Wysokość odpisu podstawowego może być zwiększona o 6,25% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego na każdą zatrudnioną osobę, w stosunku do której orzeczono znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności. Pracodawcy sprawujący opiekę socjalną nad emerytami i rencistami mogą zwiększyć fundusz o 6,25% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego na każdego emeryta i rencistę uprawnionego do tej opieki. Pracodawcy, którzy utworzyli zakładowy żłobek lub klub dziecięcy, mogą zwiększyć fundusz o 7,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, pod warunkiem przeznaczenia całości tego zwiększenia na prowadzenie żłobka lub klubu dziecięcego.

Jak obliczyć i skorygować odpis na ZFŚS

Odpis na ZFŚS oblicza się w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych w roku kalendarzowym, uwzględniając wymiar czasu pracy poszczególnych pracowników. Pracodawcy mają obowiązek przekazać najpóźniej 31 maja danego roku na rachunek funduszu co najmniej 75% odpisu podstawowego, a pozostałą część do 30 września. Mimo że termin 31 maja może przypadać w sobotę, nie ulega on przesunięciu na poprzedni ani na najbliższy dzień roboczy.

Finansowanie i przekazywanie środków na ZFŚS

Termin przekazania środków na ZFŚS

Pracodawcy, którzy w 2025 roku mają obowiązek utworzenia ZFŚS, powinni przekazać najpóźniej 31 maja 2025 roku na rachunek funduszu co najmniej 75% odpisu podstawowego. Pozostałą część odpisu należy przekazać do 30 września danego roku. Podmioty, które ze względu na stan zatrudnienia niższy niż 50 pracowników zdecydowały o utworzeniu funduszu dobrowolnie, środki na jego działalność mogą przekazać w innym dowolnie ustalonym terminie i na dowolny rachunek.

Skąd pochodzą środki na ZFŚS

Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Środki na ZFŚS pochodzą głównie z zebranych obowiązkowych wpłat, których wysokość jest określona przepisami i zależy od liczby zatrudnionych pracowników. Fundusz może być także zasilany przez inne źródła, takie jak dochody z działalności socjalnej, darowizny czy dotacje.

Wpłata na ZFŚS – obowiązki pracodawcy

Pracodawca ma obowiązek dokonania wpłaty na rachunek ZFŚS w terminach określonych w ustawie, zgodnie z zasadami rozliczania odpisu podstawowego. Niewykonanie tego obowiązku rodzi odpowiedzialność karną i może skutkować nałożeniem sankcji przez Państwową Inspekcję Pracy. Roszczenie o wpłatę obowiązkowych kwot odpisu na ZFŚS ma również zakładowa organizacja związkowa, a w opinii Sądu Najwyższego roszczenie to nie przedawnia się.

Zasady funkcjonowania ZFŚS

Regulamin ZFŚS – co powinien zawierać

Regulamin ZFŚS to dokument wewnętrzny, który precyzuje zasady funkcjonowania funduszu i powinien określać zasady przyznawania środków funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej. W regulaminie pracodawca powinien uregulować przede wszystkim kryteria i tryb przyznawania świadczeń socjalnych, rodzaje dostępnych świadczeń, grupy osób uprawnionych do korzystania z funduszu oraz sposób gromadzenia i rozdysponowania środków ZFŚS. Regulamin ten powinien być opracowany w porozumieniu z zakładową organizacją związkową lub, w przypadku jej braku, z przedstawicielem pracowników.

Zakres działalności socjalnej finansowanej z funduszu

Środki zgromadzone w ZFŚS mogą być przeznaczone wyłącznie na cele socjalne określone w ustawie i regulaminie funduszu. Najczęściej wykorzystywane są na pomoc materialną (zapomogi losowe), dofinansowanie wypoczynku (wczasy, kolonie dla dzieci), świadczenia kulturalne i sportowe (bilety do kina, teatru, zajęcia sportowe) oraz pożyczki i zapomogi celowe. Ogólnie rzecz ujmując, celem ZFŚS jest finansowanie ściśle określonych obszarów działalności socjalnej dotyczących wypoczynku, pomocy materialnej oraz innych potrzeb socjalnych pracowników.

Osoby uprawnione do korzystania z ZFŚS

Osobami uprawnionymi do korzystania z ZFŚS są zarówno pracownicy konkretnego zakładu pracy, jak i ich rodziny, również emeryci i renciści (byli pracownicy i ich rodziny), a także inne osoby, którym pracodawca przyznał w regulaminie prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych. Zakres osób uprawnionych jest szeroki i obejmuje nie tylko aktualnych pracowników, ale również ich rodziny oraz osoby, które zakończyły już pracę w danym zakładzie.

Kryteria socjalne przy przyznawaniu świadczeń

W zakresie wydatkowania środków ZFŚS najważniejszym aspektem jest kryterium socjalne. Regulamin ZFŚS musi różnicować zasady przyznawania świadczeń z funduszu, co oznacza, że zakazane jest wprowadzenie zasady równego świadczenia dla każdego pracownika bez względu na osiągane dochody i pozycję majątkową. Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dofinansowania powinny uwzględniać sytuację życiową, rodzinną i materialną osoby uprawnionej.

Świadczenia z ZFŚS

Rodzaje świadczeń socjalnych

Świadczenia socjalne finansowane z ZFŚS obejmują szeroki zakres form wsparcia pracowników. Do najczęstszych należą dopłaty do wypoczynku zorganizowanego, w tym wczasy, kolonie, obozy i zimowiska, dofinansowanie pobytu na leczeniu sanatoryjnym, zapomogi losowe w trudnej sytuacji finansowej, bilety na wydarzenia kulturalne i sportowe oraz pożyczki mieszkaniowe. Pracodawcy mogą również finansować z ZFŚS różne formy aktywności rekreacyjnej i edukacyjnej dla pracowników i ich rodzin.

Świadczenia z ZFŚS zwolnione z podatku

Wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymywane przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej do wysokości 1000 zł rocznie. Zapomogi losowe są zwolnione z podatku w całości, a dopłaty do wypoczynku także korzystają ze zwolnienia w określonych limitach. Świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem pracy są również zwolnione z podatku dochodowego w określonym zakresie.

Fundusz socjalny a świadczenie urlopowe

Świadczenie urlopowe stanowi alternatywę dla tworzenia ZFŚS dla pracodawców zatrudniających mniej niż 50 pracowników. Przysługuje ono pracownikowi, który wykorzystał co najmniej 14 dni kalendarzowych nieprzerwanego urlopu wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym. Pracodawca może wybrać, czy będzie tworzył fundusz socjalny, wypłacał świadczenie urlopowe, czy też zrezygnuje z obu form, powiadamiając o tym pracowników do 31 stycznia.

Obowiązek tworzenia ZFŚS w różnych sektorach

Fundusz socjalny w sektorze publicznym

W sektorze publicznym obowiązek tworzenia ZFŚS ma szczególny charakter. Jednostki budżetowe i samorządowe zakłady budżetowe tworzą fundusz bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników, co odróżnia je od pracodawców prywatnych. W odróżnieniu od sektora prywatnego, w sferze budżetowej utworzenie ZFŚS jest zawsze obowiązkowe i nie można z niego zrezygnować. Jednostki te mają również możliwość zwiększania odpisu podstawowego na określone cele socjalne.

Fundusz socjalny w sektorze prywatnym

W sektorze prywatnym obowiązek tworzenia ZFŚS zależy przede wszystkim od liczby zatrudnionych pracowników. Pracodawcy zatrudniający co najmniej 50 pracowników mają bezwzględny obowiązek utworzenia funduszu, podczas gdy zatrudniający od 20 do 49 pracowników tworzą fundusz tylko na wniosek zakładowej organizacji związkowej. Pracodawcy prywatni mają również możliwość rezygnacji z tworzenia funduszu lub wypłaty świadczenia urlopowego poprzez wprowadzenie odpowiednich zapisów w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania.

Konsekwencje niewywiązania się z obowiązku

Sankcje za niewykonanie ustawy o ZFŚS

Za niewykonanie obowiązku utworzenia ZFŚS przepisy przewidują sankcję karną w postaci wykroczenia, za które grozi kara grzywny. Zgodnie z art. 12a ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, takie działanie stanowi wykroczenie, za które Państwowa Inspekcja Pracy może nałożyć mandat do 2000 zł. Brak utworzenia funduszu pomimo istnienia obowiązku prawnego narusza prawa pracowników i może prowadzić do dalszych konsekwencji prawnych.

Rola zakładowej organizacji związkowej

Zakładowa organizacja związkowa sprawuje nadzór nad gospodarowaniem przez pracodawcę środkami zakładowego funduszu socjalnego. Organizacja związkowa ma roszczenie o wpłatę obowiązkowych kwot odpisu na ZFŚS, a w opinii Sądu Najwyższego roszczenie to nie przedawnia się. Sprawy socjalne należą do zakresu przedmiotowego procedury sporów zbiorowych, która może być prowadzona wyłącznie z udziałem zakładowej organizacji związkowej.

Wniosek o utworzenie ZFŚS

Pracodawcy zatrudniający od 20 do 49 pracowników tworzą ZFŚS na wniosek zakładowej organizacji związkowej. Wniosek taki powinien być złożony w formie pisemnej i stanowi podstawę do powstania obowiązku utworzenia funduszu u danego pracodawcy. Po otrzymaniu takiego wniosku pracodawca jest zobowiązany do utworzenia funduszu zgodnie z wymogami ustawowymi.

Uzgadnianie regulaminu ZFŚS z organizacją związkową

Zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu określa pracodawca w regulaminie uzgodnionym z zakładową organizacją związkową. Strony prowadzą rokowania w sprawie zmian regulaminu ZFŚS do momentu nawiązania w tym zakresie porozumienia. Jeżeli u pracodawcy działa więcej niż jedna organizacja związkowa i w sprawie ustalenia regulaminu ZFŚS organizacje te nie przedstawią wspólnie uzgodnionego stanowiska w terminie 30 dni, decyzję w tych sprawach samodzielnie podejmuje pracodawca po rozpatrzeniu odrębnych stanowisk organizacji związkowych.

FAQ

Czy każdy pracodawca musi tworzyć ZFŚS?

Nie, obowiązek tworzenia ZFŚS dotyczy tylko pracodawców zatrudniających co najmniej 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty według stanu na 1 stycznia danego roku. Wyjątek stanowią jednostki budżetowe i samorządowe zakłady budżetowe, które tworzą fundusz bez względu na liczbę zatrudnionych. Pracodawcy zatrudniający od 20 do 49 pracowników tworzą fundusz tylko na wniosek zakładowej organizacji związkowej.

Jaka jest wysokość odpisu na ZFŚS w 2025 roku?

W 2025 roku odpis podstawowy na ZFŚS wynosi 2723,40 zł na jednego pracownika zatrudnionego w normalnych warunkach, co stanowi 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej. Dla pracowników pracujących w szczególnych warunkach odpis wynosi 3631,20 zł (50% przeciętnego wynagrodzenia), a dla pracowników młodocianych od 363,12 zł do 508,37 zł w zależności od roku nauki.

Czy można zrezygnować z tworzenia ZFŚS?

Pracodawcy zatrudniający mniej niż 50 pracowników mogą zrezygnować z tworzenia ZFŚS oraz wypłaty świadczenia urlopowego, pod warunkiem że powiadomią o tym pracowników najpóźniej do 31 stycznia danego roku. Rezygnacja może być wprowadzona również poprzez odpowiednie postanowienia w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie wynagradzania. Jednostki budżetowe i samorządowe zakłady budżetowe nie mogą zrezygnować z tworzenia funduszu.

Jakie są konsekwencje nietworzenia ZFŚS przez pracodawcę?

Niewykonanie obowiązku utworzenia ZFŚS rodzi odpowiedzialność karną w postaci wykroczenia, za które grozi kara grzywny. Państwowa Inspekcja Pracy może nałożyć mandat do 2000 zł. Ponadto zakładowa organizacja związkowa ma roszczenie o wpłatę obowiązkowych kwot odpisu na ZFŚS, które w opinii Sądu Najwyższego nie przedawnia się.

Kto może korzystać ze świadczeń z ZFŚS?

Ze świadczeń z ZFŚS mogą korzystać pracownicy zatrudnieni u danego pracodawcy, ich rodziny, emeryci i renciści (byli pracownicy i ich rodziny), a także inne osoby, którym pracodawca przyznał w regulaminie prawo do korzystania ze świadczeń socjalnych. Przyznawanie świadczeń odbywa się na podstawie kryterium socjalnego, które uwzględnia sytuację życiową, rodzinną i materialną osoby uprawnionej.

Podsumowanie

Obowiązek tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych stanowi istotny element systemu ochrony socjalnej pracowników w Polsce, zapewniając im dostęp do różnorodnych form wsparcia w miejscu pracy. Pracodawcy zatrudniający co najmniej 50 pracowników, a także jednostki budżetowe i samorządowe zakłady budżetowe bez względu na wielkość zatrudnienia, muszą tworzyć ZFŚS zgodnie z wymogami ustawowymi. Wysokość odpisów na fundusz w 2025 roku została precyzyjnie określona i wynosi od 2723,40 zł dla pracownika w normalnych warunkach do 3631,20 zł dla pracownika w szczególnych warunkach. Pracodawcy mają obowiązek przekazania środków na rachunek funduszu w określonych terminach, a niewywiązanie się z tego obowiązku może prowadzić do sankcji karnych.

Profesjonalne zarządzanie zakładowym funduszem świadczeń socjalnych wymaga nie tylko znajomości aktualnych przepisów prawnych, ale również odpowiednich narzędzi technologicznych, które usprawniają całą obsługę. Nowoczesne platformy cyfrowe umożliwiają automatyzację procesów – od zbierania deklaracji dochodowych pracowników, przez składanie i akceptację wniosków online, aż po kompleksowe zarządzanie budżetem funduszu. Kompleksowa obsługa ZFŚS oferowana przez platformę Nais gwarantuje 100% cyfryzacji procesów, zgodność z przepisami oraz dostęp do ponad 12 000 ofert kulturalnych, sportowych i turystycznych zgodnych z ustawą. System zapewnia również integracje ze wszystkimi systemami kadrowo-płacowymi dostępnymi na rynku, w tym Teta, Symfonia czy SAP, co znacząco ułatwia pracę działom HR i eliminuje żmudne zadania administracyjne. Dzięki gwarancjom wdrożeniowym, dedykowanej obsłudze klienta oraz możliwości obsługi wielospółkowości, nowoczesne rozwiązania technologiczne stanowią realne wsparcie dla firm każdej wielkości w realizacji obowiązków socjalnych wobec pracowników.

‍